Tanımadığın biriyle yaşamak

 

Merhaba, isminiz neydi? Nerelisiniz? Kaç yıldır burdasınız? Yemek pişirmeyi biliyor musunuz? Çocuk sever misiniz? Ne kadar kalmayı planlıyorsunuz? Ne kadar maaş istiyorsunuz?

Eni topu yarım saat süren bu muhabbet sonrası eve daha önce hiç tanımadığın bu kişiyle dönüp onunla yaşamaya başlamak.

Garip mi geldi? Hayatınızda hiç yarım saat konuştuğunuz biriyle aynı evde yaşamaya başlamadınız mı yoksa ? O zaman ya çalışmıyorsunuz, ya çocuğunuza akrabalar bakıyor, ya hiç bakıcı krizi yaşamadınız, ya da çocuğunuz yok.

Bakıcılar üzerine sayfalarca yazabilirim. Ama bunu başka bir yazı konusu olarak saklıyorum. Bu yazı bakıcı bulmanın zorlukları ve cilveleri üzerine olacak.Daha ilk bakıcı aradığım zamanlarda yazdığım şu yazımın üzerinden seneler geçmiş ama konuyla ilgili bir arpa boyu yol katedememişim. Bu iş tamamen şans ve iyi niyet işi. Yazının sonunda bahsettiğim bakıcımız bizimle 5 yıla yakın kaldı . Bu işin özü karşılıklı iyi niyet çünkü. Senin aile olarak iyi olman yetmiyor, gelen insanın da aynı iyi niyetle karşılık vermesi gerekiyor. Yazık ki çoğu rahata alışmış olan bu meslek grubu mensupları sebebiyle zavallı bıcırlarım akşam yattıklarında başka sabah kalktıklarında başka suratlarla karşılaşmak zorunda kaldılar pek çok kez. Son birkaç vedanın ardından artık onlar da durumu kabullendiler ve “giden bakıcının ardından ağlayamam ben böyle yas tutamam” şarkısını benimsediler.

Bakıcı aramanın raconu hala aynı. Bir kaç alternatif yol var.İlk alternatif, Ajanslar :yüksek komisyon, yüksek maaşlı çalışanlar, 3 ay garanti, 3 ay sonra giden bakıcının yerine yenisi komisyon karşılığı yenileniyor. Son görüştüğüm bir ajans yatılı türk bir bayanın maaşı için 3000 lira dedi. 3000 de ajansa komisyon. 3 ay sonra allah kerim?!?  Ben gık mık edince adamın tavrı öyle bir değişti ki utanmasa “otur o zaman evinde çocuğa kendin bak” tınısı vardı sesinde. İkinci alternatif, eş-dost akraba,arkadaşlar: Garantili ama kısa zamanda sonuca ulaşmayan bir yöntem. Diğer bir alternatif, bakıcıların tanıdıkları: tanıdığınız kişlerin yanında çalışanların yeni gelen ve iş arayan tanıdıklarına sizi yönlendirmesiyle başlayan ve sürecin sonunda  kimin kimden nasıl aldığını bilemediğiniz telefonunuzun sürekli  aranır hale gelmesi. Öyle ki dışarıda bir yerdeyken üst üste gelen telefonlara “nerelisiniz? kaç yaşındasınız?, haa ama biz genç istiyorduk, ya da tamam nerede kaçta buluşalım” gibi üstüste yaptığınız telefon görüşmeleri sonucunda etrafınızda size şüpheyle bakan bakışlar oluşur. Acil ihtiyaç halinde en etkili yöntemdir. Son 258 bakıcımı bu yolla buldum. Gördüğünüz üzere ne kadar etkili bir yöntem. Neredeyse hergüne 1 bakıcı bulunabilir bu yöntem ile. Bir de görüşme dialogları vardır ki evlere şenlik. Örneğin yeni gelen biriyle görüşümeye gittiyseniz mutlaka iki kişi ile görüşürsünüz. Biri işe almak için gittiğiniz kişi diğeri de tercümanı. Görüşme ise genelde şu şekilde ilerler; Merhaba, adın ne? Dilara? Kaç yaşındasın Dilara? Yırmuuc. Çocukları sever misin? İveet. Beni anlıyor musun? İveeet. Hiç cocuk baktın mı? İveett. Yemek biliyormusun? İv...!!! yanındaki kadına kendi dilinde birşeyler söyler. O da ona birşeyler söyler. Sonuç:tercümanın bize ilettiği kadarıyla, öğretirseniz yaparımdır. Sonraki her sorunun cevabının iveet olması muhtemeldir. Bir de uzun zamandır bu işi yapanlar vardır.  Yaşlı bakmış, çocuk bakmış ama ev işi yapmayanlar. O kadar yerde çalışıp da nedense bir türlü yemek yapmayı öğrenmemişlerdir. Bunlar da yine öğretilirse yaparlar. Bir de ne tesadüftür ki bu çalışanların daha önceki çalıştıkları tüm aileler ya Almanya’ya, ya Bodrum’a, ya Amerika’ya gitmişlerdir. Diğer bir grup ise her işi yaparımcılar. Yemek de bilir, çocuk da bakar, ütü de yapar ama 800 dolar ve 35 TL izin parası ister. Haftasonu 2 gün izin yapmak ister, arada kontör yüklemeni ister...vs.

Tüm bu meşekketli süreçlieri aşıp buldun birini diyelim. İşte esas macera o noktadan sonra başlar... Nasıl mı? Azzz sonra...

glitter-graphics.com